Każdy z nas niemal codziennie ma styczność z produktami ze stali nierdzewnej. Nic dziwnego – jest ona materiałem o niezwykle wielu zaletach i właściwościach, które mogą przyprawić o zawrót głowy. Jedną z takich „umiejętności” stali nierdzewnej są własności magnetyczne. Jak wyglądają w praktyce, z czego wynikają i czy w ogóle powinny występować? Na te pytania odpowiada INOX Polska.
Własności magnetyczne stali nierdzewnych
To, czy stal nierdzewna wykazuje magnesowalność, wynika z jej struktury krystalicznej. Za magnetyczną możemy uznać stal inox o strukturze ferrytycznej, ferrytyczno – austenitycznej typu duplex oraz martenzytycznej. Struktura austenityczna jest z kolei niemagnetyczna. Dzielimy ją na dwie grupy:
- Austenitowa – do tej grupy zaliczamy m.in. AISI 304 stosowaną w przemyśle spożywczym.
- Austenitowo-ferrytowa – w przypadku tej stali podstawowymi pierwiastkami są chrom i nikiel, dodatkowo stosować można także tytan, molibden oraz miedź. Taka stal wyróżnia się dużą wytrzymałością.
Istnieją jednak pewne okoliczności, kiedy stal austenityczna może zacząć wykazywać właściwości magnetyczne. Jakie konkretnie są to sytuacje?
Przyczyny magnetyczności stali nierdzewnych austenitycznych
Austenityczna stal nierdzewna właściwości magnetycznych może nabyć na kilka sposobów. Jednym z nich jest obróbka plastyczna na zimno, w trakcie której w strukturze stali może powstać magnetyczny martenzyt powodujący wzrost własności magnetycznych. Taka obróbka to m.in. kształtowanie poprzez rozciąganie, głębokie tłoczenie, gięcie rur czy obróbka skrawaniem prętów. Kolejną przyczyną magnetyczności stali jest forma wyrobu. Zdarza się bowiem, że wzrost magnetyczności wynika z silnego umocnienia materiału przez zgniot, który występuje m.in. podczas wyciskania prętów czy ciągnienia drutów.
Nie bez znaczenia dla magnetyczności pozostaje także sama technologia wytwarzania oraz proces spawania, odpowiedzialny za wzrost własności magnetycznych w obszarze spoiny.
Comments are closed.
